ED TEKENT DOOR en andere verhalen

Ik ga er gemakshalve maar eens een keer van uit dat u geïnteresseerd bent in mijn zielenroerselen en mijn dagelijkse bezigheden. Zoals een aantal van mijn collegae die ook geen ander vak hebben geleerd beschouw ik mijn gedoe met kunst als een GesammtKunstWerk. Bloggen, Vloggen, Schrijven, Schilderen, Tekenen en Plakken. Sinds 1989 schrijf en teken ik al dagelijks in mijn zwarte dagboekjes. 

Een inkijkje in mijn dagelijkse gedoetjes . Wel en wee. Op zoek naar een balans. Een aanzet tot een Blogboek. Dus eigenlijk een wat meer publiek dagboek. In de vorm van een note to self. Durf ik dat aan ? Moet ik me wat aantrekken van wat u als lezer vind ? Of ga ik gewoon fris van de lever tekeer over zaken die me gewoon bezig houden. Wordt het een digitale diaree of komt er gaandeweg ook gewoon lijn en structuur in mijn verhaaltjes ? Het enige wat ik kan doen is mijn drang naar die verdomde perfectie maar te laten varen en op deze zaterdagavond ergens halverwege de Olympische Winterspelen van Beijing en de dreiging van een Russische inval in Oekraïne gewoon te beginnen. Dusseh .... C'est parti !

Maarrr ... eerst nog wat obstakels wegaaien. De scheet maakt er een gewoonte van om op deze ronduit loopbaanbepalende momenten even op mijn toetsenbord te komen liggen. Om mij zodoende gewoon de mond te snoeren. Dus nog even geduld a.u.b ...............

Na een minuut of zes aaien vind ie het wel weer even genoeg en heer Sam is nu tevreden spinnend op de luie stoel in mijn atelier gaan liggen en kijkt me inmiddels begrijpend en aanmoedigend aan. Daar zijn geen beelden van. Ik ga inderdaad maar lekker verder. Sinds 1989 schrijf en teken ik in mijn dagboekjes mijn lief en leed op. Bij tijd en wijle was dat ook wel eens dwangmatig. En dat is als je de boekjes achteraf analyseert ook wel heel goed te zien. En dat is ook wel het ultieme wezen van een dagboek. Het helpt je uiteindelijk ook relativeren. 

TEKENINGETJES

Het is ook een beetje wennen om een mooie vorm te vinden voor mijn online dagboek. Maar het maakt misschien niet zoveel uit. Gaandeweg zal ik er wel handigheid in gaan krijgen. Dat is met veel dingen zo. 

In die dagboekjes. Kleine tekeningetjes zoals deze. Minimalistisch misschien wel. Soms met verwijzingen naar de actualiteit, maar vaak ook gewoon een op zichzelf staande illustratie. Beetje vakken vullen qua idee. De vierkantjes moeten vol in mijn idee. De ene dag komen ze spontaan en soms gaat het allemaal wat moeizamer, maar ook dat is onderdeel van mijn creatieve processen. Ook in de periodes dat je om welke rede dan ook meer aan de depressieve en donkere kant van je bestaantje zit. Ik was op een bepaald moment gewoon benieuwd wat nou eigenlijk het tegenovergestelde van de term depressie was. Het antwoord was verrassend genoeg "expressie" en ik kan me daar best wel iets bij voorstellen. Expressie in welke vorm dan ook kan je in een prettige flow doen geraken. Net zoals een boswandeling of een flinke sportpartij. Als je een uitlaatklep hebt is het leven draagbaar. Humor doet ook in die zin zijn werk.